Obecna sytuacja

Carrolin LaLonde

Lintharia, rok 3508. Kraina podzielona jest na cywilizowany Centralny Sojusz Księstw Sprzymierzonych pod rządami króla Taiarda XII Miłościwego oraz Estebana Borgesa, genialnego złodzieja i pustkowia poprzecinane szlakami handlowymi, upstrzone gdzieniegdzie zielonymi lasami. Na Morzu oraz jedynej znanej większej wyspie panuje niepodzielnie od lat Carrolin LaLonde mieniąca się Szkarłatną Kapitan. Między królem Taiardem i piratami panuje niepodzielny stan wojny, jednak flota królewska nie jest w stanie pokonać świetnie wyszkolonych i oddanych ludzi kapitan. Jej bogactwo i wpływy pozwoliły zawrzeć liczne sojusze z władcami pojedynczych księstw (nawet rodzonym synem króla – Orenem Irdorathem, który niedawno objął rządy nad nadmorskim księstwem Bofidell), przez co szanse Taiarda na pokonanie Carrolin są bliskie zeru. Takie również ma w kwestii schwytania bolesnego wrzodu na strukturze Edinhall – Estebana Borgesa. Szczególnie od momentu, gdy zawarł sojusz ze Szkarłatną Kapitan zapewniający mu niemal nietykalność w obrębie wpływów kapitan. Elfowie izolują się od reszty świata w swoich lasach i odmawiają jakichkolwiek kontaktów z przedstawicielami innych ras. Gildia Magów jest silna, silna jak dawno. Jej szeregi zasilają coraz to nowi magowie, ale i grupa magów opierających się jej prawom rośnie, pod przewodnictwem wielkiego Wezyra Al-Angyf Hassana Timmullaha ibn Anam. Krasnoludy powoli, acz sukcesywnie zadomawiają się w Górach Południowych, gdzie wyszukują coraz to nowe rudy metali i kamienie szlachetne. Ich życie utrudniają liczne bandy zbójców grasujących na szlakach i bezlitośnie okradające karawany kupieckie. Szczególnie nieprzyjemne bywają spotkania z Aegnorem Narmolanyo, zwanym też Demonem. Nie bezzasadnie.

Z wyjątkiem utarczek między królem Taiardem i złodziejami wszelkiej maści, panuje względny spokój. Jednak czuje się napięcie spowodowane brakiem rozmów rozjemczych. Krasnoludy zaczynają być coraz bardziej niezadowolone z cen, jakie ludzie w skupach oferują za ich towary, szczególnie biorąc pod uwagę rosnące niebezpieczeństwo związane z przewozem cenniejszych ładunków. W ich szeregach brakuje tylko charyzmatycznego intryganta, który jednak w każdej chwili może zaistnieć. Narastają trudności z wyrębem drewna z lasów, elfowie coraz agresywniej zachowują się w stosunku do drwali, niejednego zabijając okrutnie. W strukturze Gildii Magów kiełkuje konserwatywne, radykalne stronnictwo, które ponad wszystko chce dążyć do przestrzegania praw. Ten stan rzeczy poeci delikatnie nazywają ciszą przed zbliżającą się i nieuchronną burzą.