Kanon Wojownika

Aegnor Narmolanyo

" Naszych przeciwników jest dwa razy więcej! Mają lepsze miecze, włócznie i zbroje. Mają słonie! Mają balisty! Dostają większy żołd! Ale to my wygramy tę bitwę. Bo to my jesteśmy armią Orimonu! To my jesteśmy najlepszymi wojakami tego świata! My! 4. regiment piechoty! Weźmiecie swą broń i wyrżniecie sukinsynów!" sierżant Heinrich Kummer, dowódca 4 regimentu piechoty. Rok 2065

Wojownicy jak wiadomo są najczęściej członkami armii. Wywodzą się oni z każdej rasy, gdyż wszystkie mają swoje armie. Czasami w szeregach jednego wojska można znaleźć przedstawicieli innych ras, którzy np. wyemigrowali.
Wojownicy kształcą głównie cechy umożliwiające im przetrwanie oraz pokonanie wroga na polu bitwy. Dlatego też większość czasu spędzają na wszelkiego rodzaju ćwiczeniach siłowych oraz wytrzymałościowych. Nie szczędzą też sił w ćwiczeniu walki wszelkiego rodzaju broniami, choć niektórzy wybierają tylko jeden rodzaj oręża, którego będzie używać. Zazwyczaj wojownicy zdolniejsi są w posługiwaniu się mieczami. Jednak nie tylko miecz towarzyszy wojownikom. W każdej armii nie brak znakomitych łuczników potrafiących ustrzelić minimalne cele z ogromnych odległości. Na polu bitwy spełniają oni niezwykle ważną. Otóż ich zadaniem jest osłabienie sił przeciwnika nim miecznicy i pikinierzy dobiegną do szeregów nieprzyjaciela. Później mogą ewentualnie włączyć się do walki lub zostać na stanowiskach i nadal ostrzeliwać nieprzyjaciela.
Ulubioną bronią prostych żołnierzy i szeregowców są miecz oraz włócznia. Jednak wyżej postawieni rangą preferują broń, do której trzeba większego kunsztu oraz umiejętności.
Przeważnie zaawansowani woje sami wykonują swój oręż. To samo tyczy się łuczników. Niekiedy proszą magów o wzmocnienie broni kilkoma zaklęciami. Lecz to zdarz się rzadko, gdyż by osiągnąć wystarczający poziom umiejętności należy ćwiczyć przez wiele lat i perfekcję osiągają tylko elfy oraz niekiedy i półelfy, gdyż tylko im dane było wystarczająco długie życie.
Bardzo dużo wojowników w trakcie walki wykazuje się zimną krwią oraz uporem. Cechy te znacznie ułatwiają walkę i pozwalają danemu żołnierzowi skupić się bardziej na bitwie. Bardzo niepożądani są wojownicy o tak zwanym „zajęczym sercu”. Żołnierz taki bitwę spędza na strachliwym bieganiu po polu bitwy i unikaniu ciosów. Źle jest także kiedy wojownik boi się krwi, zadania ciosu, bądź zabicia przeciwnika. Takich żołnierzy najczęściej wystawia się w pierwszym szeregu, gdyż stratą są małą.