Wierzenia

Carrolin LaLonde

Septagram, czyli symbol władzy siedmiu bogów nad Lintharią.

Ethêl - nadbóg o nieokreślonej płci. Niewyznawany osobno, czczony poprzez obrzędy na cześć reszty bogów. Stworzyciel Lintharii, bogowie uważani są za jego dzieci.

"...a teraz narodzi się moje umiłowane dziecko, pierworodna i najpotężniejsza córa, która władzę będzie mieć ogromną nad wszelkim istnieniem, ograniczoną jedynie wolą jej braci i sióstr."

Irsha – pierworodne i najbardziej tajemnicze dziecko Ethêl. Najsilniejsza z bogów, obdarzona podobno największymi łaskami mimo drogi, którą wybrała. Pani niezależnych, matka niesprawiedliwości, nienawiści i zagorzała orędowniczka wojen o władzę. Podania mówią, że ukazuje się pod postacią czarnowłosej, bladej i szczupłej kobiety w zwiewnej, białej sukni. Jej twarz przecina biaława blizna wzdłuż lewego policzka, a prawe ramię jest bezwładne. Za jej zwierzę uznaje się kota, jako reprezentanta wszelkich cech cenionych przez boginię. Zwana także Elficką Stworzycielką lub Panią Ludu Trzecich, gdyż na życzenie Ethêl stworzyła ten lud. Wyznawców zyskuje sobie wśród swego ludu, ale i przedstawicieli innych nacji, bo nie wymaga specjalnych obrzędów ku swej czci, z wyjątkiem krótkiego wspomnienia jej osoby w poniedziałek – pierwszy dzień tygodnia dla pierwszej bogini. Nie wyznaczyła też praw ograniczających wolność tych, którzy w nią wierzą. Za swoją opiekunkę uważają ją nekromanci.

"Będzie to siostra Pierworodnej, ale jakże od niej różna! Moje drugie dziecko za cel swój postawi udaremnianie zamiarów mej starszej córy."

Alineo – druga z bogów, zupełne przeciwieństwo pierworodnej. Miłosierna i wybaczająca, wymaga od swych wyznawców dobroci i dobrej woli. Podczas Schizmy obrała stronę dobra bez wahania i jako pierwsza wystąpiła przeciw Irshy, w wyniku starcia oślepła, zadając jednak siostrze cios w ramię i przyczyniając się do powstania długiej blizny na jej policzku. Po zakończeniu walk poślubiła Turna. Ukazuje się jako młoda dziewczyna o złotych włosach związanych w warkocz, jej oczy są mętne i zamglone, a bogini nic nie widzi, nawet w ludzkiej postaci. Jej zwierzęciem jest pies, zwierzę łagodne, choć zdeterminowane w obliczu niebezpieczeństwa, także jako śmiertelny wróg kota. Jej wyznawcy kierują się ku niej bacząc na bezgraniczną dobroć i obietnice wspaniałego życia po życiu. W zamian za to nakazuje kierować się Przykazaniem Dobroci mówiącym o miłości dla bliźnich oraz raz w tygodniu, we wtorek, składać ofiarę na rzecz uboższych od siebie. Jest patronką ubogich na ciele i duchu.

”Siłą mojej trzeciej córy stanie się uroda. Imię Bethiell oznaczać będzie piękno, stanie się patronką dla zakochanych kobiet. Ale nie zepsuje jej ta moc, mojego trzeciego dziecka. Stanie mężnie po stronie Alineo i uratuje swojego młodszego brata.”

Bethiell – trzecia córa Ethêl i zarazem najpiękniejsze z jej dzieci. Jej uroda czyni ją niebezpieczną, dlatego ukazuje się z zawoalowaną twarzą. Alineo licznymi obietnicami nadania jej opieki nad Elfami nakłoniła Bethiell do przyłączenia się do niej podczas Schizmy. Osoba tej przecudnej bogini przyczyniła się znacznie do zakończenia walk, bowiem wkroczyła między walczących Diorziego i Turna. Żaden z nich nie miał odwagi ugodzić jej, więc bogowie rozeszli się. Wtedy Irsha doskoczyła do siostry i ugodziła ją w nogę pozostawiając na udzie przeciwniczki trwały ślad w kształcie uproszczonych dwóch ramion septagramu – symbolu Irshy oraz Diorziego. Po zakończeniu walk objęła patronat nad Elfami zamieszkałymi między ludźmi, których Irsha wyparła się. Jej zwierzęciem jest sokół, którego pokochała za piękno lotu. Modlą się do niej przede wszystkim kobiety błagając o spotkanie wymarzonego mężczyzny na swej drodze oraz powierzeni jej opiece Elfowie. W trzecim dniu trzeciego tygodnia miesiąca na jej cześć odbywają się uczty na polanach leśnych wyprawiane przez Elfów z miast i mające nakłonić ich leśnych braci do wyjścia z ukrycia.

”Pierwszy brat dla moich córek będzie zupełnie inny od tej trzeciej, najmłodszej. Ale to ją pokocha miłością nieśmiertelną i dzięki niej zadziała w obronie wizji mojego drugiego dziecka. Niech powstanie miłościwy pan tych, którzy nie mają domu!”

Chandar – pierwszy syn Ethêl i czwarty z bogów. On również wsparł Alineo idąc za swoją żoną Bethiell, poślubioną przed wiekami. Walcząc z Irshą, został ugodzony w plecy. Wtedy bóg przygarbił się krzycząc z bólu i nigdy już nie miał stanąć prosto. Gdy walki ukończyły się, otrzymał nagrodę w postaci patronatu nad wędrownym Pierwszym Ludem, czyli Arthanami oraz wszelkimi podróżnymi. Według opowieści ukazuje się jako zgrabiony człowiek w szarym płaszczu podróżnym, często rozmawiającym z podróżnymi na szlakach. Podobno każda taka rozmowa dodaje strudzonym wędrowcom sił i chęci do dalszej podróży. Dniem Chandara jest czwartek, dlatego ten dzień uznaje się za najlepszy dla rozpoczęcia wszelkich wypraw.

”…więc niech Pierworodna odnajdzie w nim swego towarzysza oddanego jej całym sercem. Ona będzie go wspierać, on będzie z nią całym sercem. Przeciw całemu światu.”

Diorzi – piąte dziecko Ethêl. Mąż Irshy, który wsparł ją w starciu z Alineo. Ani w połowie tak potężny, jak jego żona. Lecz przebiegłość czyni go piekielnie niebezpiecznym. Jako jedyny w czasie walk Schizmy nie odniósł trwałych urazów przekonując Turna, aby ten nie robił mu krzywdy. Krasomówca, lubi nawiedzać śmiertelników w snach i przekonywać do składania ofiar dla niego, zamiast dla dobrych bogów. W opowieściach występuje pod postacią niskiego, szczupłego człowieka o chytrej, wąskiej twarzy w czarnym płaszczu z kapturem. Jego zwierzęciem jest, jakżeby inaczej, szczur. To też wyznacza jego stosunek do żony, której zwierzęciem jest kot. Często zwany po prostu Chytrym. Od swoich wyznawców wymaga regularnych modłów i składania krwawej ofiary co najmniej raz w tygodniu, w piątek. Uważa się go za patrona piratów i pomniejszych złodziejaszków.

…a będzie to Stwórca dla mieszkańców wspaniałych gór i pan dobry, bo miłościwy i radosny. Odnajdzie w dobrej drugiej mojej córce swoją bratnią duszę i razem będą próbować swe zamysły ziścić.”

Turn – szóste dziecko Ethêl, pierwszy, który stanął po stronie miłosiernej Alineo. Bogini została potem jego umiłowaną żoną. Podczas pojedynku z Diorzim utracił dwa palce u lewej ręki i włosy na czubku głowy, które już nigdy nie urosły. Twórca Czwartego Ludu, Krasnoludów. Serdeczny, łatwowierny. Lubi mówić, śmiać się i świętować. Na jego cześć w każdy sobotni wieczór odbywają się fety w zaciszach domów wyznawców. Śmiertelnicy widzą go pod postacią dobrze zbudowanego mężczyzny z rudą brodą, pokaźną łysiną i czubku głowy i jowialnym uśmiechem. Ze zwierząt upodobał sobie niedźwiedzie. Swoim czcicielom nakazuje pomagać bliźniemu oraz co pewien czas wybrać się do świątyni, by złożyć ofiarę z chmielu lub innego aromatycznego zioła. Na jego cześć najwierniejsi wyznawcy nakazują rzeźbić na głowni ich mieczy niedźwiedzia. Modlą się do niego przede wszystkim krasnoludy oraz inni rzemieślnicy.

”Hmm… ciekawe, co z tego wyjdzie.”

El-Ashesh – siódmy i najmłodszy z bogów. Jako ostatni opowiedział się po stronie dobra dołączając tym samym do Alineo. Nie dysponuje potęgą, raczej wiedzą umożliwiającą mu umiejętne manipulowanie umysłami śmiertelników. Uważany za pana dobrobytu ukazuje się w ludzkiej postaci rzadko. A jeśli już, widziany jest jako wysoki, dobrze zbudowany człowiek o ciemnej skórze, o twarzy przeciętej dwiema pręgami wyniesionymi z walki z Irshą. Zawsze towarzyszy mu złoto oraz kamienie szlachetne. Jego ulubionym zwierzęciem jest kobra. Wyznawców ma jedynie wśród najbogatszych, gdyż każe składać sobie wielkie ofiary z klejnotów, złota i srebra. Na jego cześć przed każdym posiłkiem garść pokarmu wyrzuca się na ziemię, aby zadowolić kapryśnego pana dobrobytu.

Wszystkie cytaty z Księgi Lintharii nieznanych autorów, zredagowanej w roku 3505 przez Etalda, nadwornego skrybę króla Taiarda XII Miłościwego.